INTEGER PRIMARY KEY = autoincrement.
Zawartość może być przechowywany jako INTEGER, REAL, TEXT, BLOB, lub NULL.
Typowanie dynamiczne.
Typ danych przypisanych do kolumny nie ogranicza, jakie dane mogą być wprowadzane do tej kolumny.
Wiele procesów może korzystać z SELECT w tym samym czasie. Jenak tylko jeden proces może korzystać podczas wprowadzenia zmian do bazy danych w dowolnym momencie w tym samym czasie. Kiedy każdy proces chce pisać, musi zablokować cały plik bazy danych na czas trwania jego aktualizacji. Ale to tylko trwa zazwyczaj kilka milisekund.
Jak dodać, usunąć kolumnę
SQLite ma ograniczoną ALTER TABLE obsługi, które można użyć, aby dodać kolumnę na końcu tabeli lub zmienić nazwę tabeli. Jeśli chcesz bardziej skomplikowanych zmian w strukturze tabeli, trzeba będzie odtworzyć w tabeli. Możesz zapisać istniejące dane do tabeli tymczasowej, spadek starej tabeli, należy utworzyć nową tabelę, a następnie skopiować dane z powrotem z tabeli tymczasowej.
Na przykład, załóżmy, że mamy tabelę o nazwie "t1" z nazwy kolumny "a", "b" i "c" i że chcesz usunąć kolumnie "c" z tej tabeli. Poniższe czynności ilustrują, jak można to zrobić:
BEGIN TRANSACTION;
TWORZENIE tabeli tymczasowej t1_backup (a, b);
INSERT INTO t1_backup SELECT a, b FROM t1;
DROP TABLE t1;
CREATE TABLE t1 (a, b);
INSERT INTO t1 SELECT a, b Z t1_backup;
DROP TABLE t1_backup;
COMMIT;
Tworzenie bazy danych z linii komend (bez wejścia do shella(linii komend sqlite3)
Wybierz katalog cd
wydaj komendę:
sqlite3 test.db "create table t1 (t1key INTEGER PRIMARY KEY,data TEXT,num double,timeEnter DATE);"
Dodanie rekordów:
sqlite3 test.db "insert into t1 (data,num) values ('This is sample data',3);"
sqlite3 test.db "insert into t1 (data,num) values ('More sample data',6);"
sqlite3 test.db "insert into t1 (data,num) values ('And a little more',9);"
Zapytanie o dane:
sqlite3 test.db "select * from t1 limit 2";
Wiersz poleceń (cmd)
sqlite3 - wywołuje motor (shell) sqlite
.help - pomoc http://sqlite.org/sqlite.html
.exit - wyjście z sqlite
środa, 23 listopada 2011
wtorek, 8 listopada 2011
WPR 2020 – doradztwo rolnicze w Rozporządzeniu UE. Moja ocena
Pozytywy:
• ułatwianie transferu wiedzy i innowacji w rolnictwie i leśnictwie oraz na obszarach wiejskich jako główny priorytet z pośród 6 sześciu priorytetów ogólnounijnych,
• wsparcie warsztatów, coachingu, demonstracji, działań informacyjnych, programy wizyt w gospodarstwach,
• zwraca się uwagę, aby podmioty świadczące usługi w zakresie transferu wiedzy miały wszystkie stosowne zdolności do wykonywania swoich zadań w tym odpowiednie finansowanie,
• zachęcanie do tworzenia usług doradczych, jak i do korzystania z nich przez rolników ,
• dbałość o wysoką jakość doradztwa poprzez regularne szkolenia doradców,
• szeroki zakres doradztwa: zarządzanie gospodarstwem, efektywność ekonomiczna, bhp, środowisko, zastępstwa i inne obszary,
• zaliczenie do kosztów kwalifikowanych wydatki po stronie rolnika, jak: koszty podróży, zakwaterowania i diet dziennych uczestników, a także koszty zastępstwa rolników podczas ich nieobecności z tytułu podnoszenia kwalifikacji.
• Wsparcie dla usług z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym,
Negatywy:
• nie zwraca się uwagi na charakter podmiotowy doradztwa, inaczej nie obliguje się państwa do posiadania państwowych służb doradczych.
• ułatwianie transferu wiedzy i innowacji w rolnictwie i leśnictwie oraz na obszarach wiejskich jako główny priorytet z pośród 6 sześciu priorytetów ogólnounijnych,
• wsparcie warsztatów, coachingu, demonstracji, działań informacyjnych, programy wizyt w gospodarstwach,
• zwraca się uwagę, aby podmioty świadczące usługi w zakresie transferu wiedzy miały wszystkie stosowne zdolności do wykonywania swoich zadań w tym odpowiednie finansowanie,
• zachęcanie do tworzenia usług doradczych, jak i do korzystania z nich przez rolników ,
• dbałość o wysoką jakość doradztwa poprzez regularne szkolenia doradców,
• szeroki zakres doradztwa: zarządzanie gospodarstwem, efektywność ekonomiczna, bhp, środowisko, zastępstwa i inne obszary,
• zaliczenie do kosztów kwalifikowanych wydatki po stronie rolnika, jak: koszty podróży, zakwaterowania i diet dziennych uczestników, a także koszty zastępstwa rolników podczas ich nieobecności z tytułu podnoszenia kwalifikacji.
• Wsparcie dla usług z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym,
Negatywy:
• nie zwraca się uwagi na charakter podmiotowy doradztwa, inaczej nie obliguje się państwa do posiadania państwowych służb doradczych.
poniedziałek, 7 listopada 2011
Zend
Zend_Config_Ini
pozwala programistom przechowywać dane konfiguracyjne w znanym formacie INI a następnie odczytywać je w aplikacji używając składni zagnieżdżonych właściwości obiektów. Format INI jest wyspecjalizowany aby zapewnić możliwość zachowania hierarchi danych konfiguracyjnych i dziedziczenia pomiędzy sekcjami danych konfiguracyjnych. Hierarchia danych konfiguracyjnych są obsługiwane przez oddzielenie kluczy za pomocą znaku kropki (".").Sekcja może rozszerzać lub dziedziczyć z innej sekcji poprzez dodanie za nazwą sekcji znaku dwukropka (":) i nazwę sekcji, z których dane mają być dziedziczone.
Zend_Config_Ini wykorzystuje parse_ini_file »() funkcji PHP
pozwala programistom przechowywać dane konfiguracyjne w znanym formacie INI a następnie odczytywać je w aplikacji używając składni zagnieżdżonych właściwości obiektów. Format INI jest wyspecjalizowany aby zapewnić możliwość zachowania hierarchi danych konfiguracyjnych i dziedziczenia pomiędzy sekcjami danych konfiguracyjnych. Hierarchia danych konfiguracyjnych są obsługiwane przez oddzielenie kluczy za pomocą znaku kropki (".").Sekcja może rozszerzać lub dziedziczyć z innej sekcji poprzez dodanie za nazwą sekcji znaku dwukropka (":) i nazwę sekcji, z których dane mają być dziedziczone.
Zend_Config_Ini wykorzystuje parse_ini_file »() funkcji PHP
Doradztwo rolnicze w pakiecie legislacyjnym WPR na lata 2014 - 2020
Cele wyznaczone dla WPR na lata 2014 2020 to:
1) cel rentownej produkcji żywności;
2) zrównoważonego gospodarowania zasobami naturalnymi i działań na rzecz klimatu;
3) zrównoważonego rozwoju terytorialnego.
Silne rolnictwo ma kluczowe znaczenie dla europejskiego przemysłu spożywczego i światowego bezpieczeństwa żywnościowego.
WPR ma być oparta na dwóch filarach:
1) Filar I obejmuje płatności bezpośrednie i środki organizacji rynków, które zapewniają
podstawowe wsparcie rocznych dochodów unijnych rolników, a także pomoc w przypadku szczególnych zakłóceń na rynku,
2) Filar II dotyczy zaś rozwoju obszarów wiejskich. W ramach II filaru państwa członkowskie sporządzają i współfinansują programy wieloletnie.
Przyszła WPR nie będzie zatem polityką, która służy jedynie potrzebom niewielkiej, choć
bardzo ważnej części unijnej gospodarki, ale polityką o strategicznym znaczeniu dla
bezpieczeństwa żywnościowego, środowiska naturalnego i równowagi terytorialnej.
Priorytety (6) rozwoju obszarów wiejskich w ramach WPR:
– ułatwianie transferu wiedzy i innowacji w rolnictwie i leśnictwie oraz na obszarach
wiejskich;
– poprawa konkurencyjności wszystkich rodzajów gospodarki rolnej i zwiększenie rentowności gospodarstw rolnych;
– poprawa organizacji łańcucha żywnościowego i promowanie zarządzania ryzykiem w rolnictwie;
– odtwarzanie, chronienie i wzmacnianie ekosystemów zależnych od rolnictwa i leśnictwa;
– wspieranie efektywnego gospodarowania zasobami i przechodzenia na gospodarkę niskoemisyjną i odporną na zmianę klimatu w sektorach rolnym, spożywczym i leśnym;
– zwiększanie włączenia społecznego, ograniczenie ubóstwa i promowanie rozwoju gospodarczego na obszarach wiejskich.
Aby zagwarantować, że podmioty świadczące usługi w zakresie transferu wiedzy są w
stanie świadczyć usługi o takiej jakości i takim charakterze, jakie są zgodne z celami
polityki rozwoju obszarów wiejskich, oraz aby zapewnić lepsze dysponowanie
środkami finansowymi i wyraźne rozgraniczenie programów wymiany w
gospodarstwach rolnych i wizyt w gospodarstwach od podobnych działań w ramach innych programów unijnych, należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania
aktów zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do minimalnych kwalifikacji
podmiotów zajmujących się transferem wiedzy, kosztów kwalifikowalnych oraz czasu
trwania i kwestii ujętych w programach wymiany w gospodarstwach rolnych i wizyt w
gospodarstwach.
Usługi doradcze dla gospodarstw rolnych umożliwiają rolnikom, posiadaczom lasów i
MŚP na obszarach wiejskich bardziej zrównoważone zarządzanie i poprawę ogólnej
efektywności ich gospodarstw lub przedsiębiorstw. Z tego względu należy zachęcać
zarówno do tworzenia takich usług, jak i do korzystania z nich przez rolników,
posiadaczy lasów i MŚP. W celu poprawy jakości i skuteczności oferowanego
doradztwa należy określić wymogi dotyczące minimalnych kwalifikacji i regularnego
szkolenia doradców. Usługi doradcze dla gospodarstw rolnych, określone w
rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr HR/2012 z dnia […]14,
powinny wspierać rolników w ocenie efektywności ich gospodarstw rolnych i
określaniu koniecznych ulepszeń w odniesieniu do podstawowych wymogów w
zakresie zarządzania, zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska,
praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska, o których mowa w
rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr DP/2012 z dnia […]15,
wymogów lub działań związanych z przeciwdziałaniem zmianie klimatu i
przystosowaniem się do niej, różnorodnością biologiczną, ochroną wód, zgłaszaniem
chorób zwierząt oraz innowacją, przynajmniej w zakresie określonym w załączniku I
do rozporządzenia (UE) nr HR/2012. W stosownych przypadkach doradztwo powinno
obejmować również normy bezpieczeństwa pracy. Doradztwo może także obejmować
kwestie związane z efektywnością ekonomiczną, rolną i środowiskową gospodarstwa
lub przedsiębiorstwa. Usługi z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym i zastępstw
powinny pomóc rolnikom w usprawnieniu i ułatwieniu zarządzania gospodarstwem.
Aby zagwarantować, że podmioty i organy oferujące usługi doradcze są w stanie
zapewniać doradztwo o takiej jakości i takim charakterze, jakie są zgodne z celami
polityki rozwoju obszarów wiejskich, należy powierzyć Komisji uprawnienia do
przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do dalszego określenia
minimalnych kwalifikacji organów i podmiotów świadczących usługi doradcze.
W celu przyczynienia się do osiągania celów EPI na rzecz wydajnego i
zrównoważonego rolnictwa należy utworzyć Sieć EPI umożliwiającą nawiązywanie
kontaktów między grupami operacyjnymi, służbami doradczymi i badaczami
zajmującymi się wdrażaniem działań ukierunkowanych na innowacje w rolnictwie.
Należy sfinansować takie działania w ramach pomocy technicznej na poziomie Unii.
Ułatwianie transferu wiedzy i innowacji w rolnictwie, leśnictwie i na obszarach
wiejskich, ze szczególnym naciskiem na następujące obszary:
a) zwiększanie innowacyjności i bazy wiedzy na obszarach wiejskich;
b) wzmacnianie powiązań między rolnictwem i leśnictwem a badaniami i
innowacją;
c) promowanie uczenia się przez całe życie oraz szkolenia zawodowego w
sektorach rolnym i leśnym.
Usługi doradcze, usługi z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym i zastępstw
1. Wsparcia w ramach tego środka udziela się w celu:
a) udzielania pomocy rolnikom, posiadaczom lasów i MŚP na obszarach
wiejskich w korzystaniu z usług doradczych w celu poprawienia
efektywności gospodarczej i środowiskowej ich gospodarstw, przedsiębiorstw
lub inwestycji, a także zwiększenia przyjazności tych gospodarstw,
przedsiębiorstw lub inwestycji dla klimatu oraz ich odporności na zmianę
klimatu;
b) promowania tworzenia usług z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym
oraz usług pomocy i doradztwa w zakresie prowadzenia gospodarstwa
rolnego, jak również usług doradczych w zakresie leśnictwa, w tym systemu
doradztwa rolniczego, o którym mowa w art. 12-14 rozporządzenia (UE) nr
HR/2012;
c) wsparcia szkolenia doradców.
2. Beneficjentem wsparcia, o którym mowa w ust. 1 lit. a) i c), jest dostawca usług
doradczych lub szkolenia. Wsparcia przewidzianego w ust. 1 lit. b) udziela się
organowi lub podmiotowi wybranemu w celu świadczenia usług z zakresu
zarządzania gospodarstwem rolnym, pomocy i doradztwa w tym zakresie lub usług
doradczych w zakresie leśnictwa.
3. Organy lub podmioty wybrane do świadczenia usług doradczych posiadają
odpowiednie zasoby w postaci regularnie szkolonego i wykwalifikowanego
personelu oraz doświadczenie w zakresie doradztwa i cechuje je wiarygodność w
odniesieniu do dziedzin, których dotyczą świadczone przez nich usługi doradcze.
Beneficjenci wybierani są w drodze zaproszenia do składania wniosków. Procedura
wyboru jest obiektywna i otwarta zarówno dla podmiotów publicznych, jak i
prywatnych.
Podczas świadczenia usług doradczych dostawca przestrzega obowiązków
poszanowania poufności, o których mowa w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr
HR/2012.
4. Doradztwo dla rolników jest powiązane z co najmniej jednym priorytetem Unii w
zakresie rozwoju obszarów wiejskich i obejmuje co najmniej jeden z następujących
elementów:
a) co najmniej jeden podstawowy wymóg w zakresie zarządzania lub co
najmniej jedną normę dotyczącą zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z
ochroną środowiska, określone w rozdziale I tytułu VI rozporządzenia (UE)
nr HR/2012;
b) w stosownych przypadkach – praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i
środowiska, o których mowa w rozdziale 2 tytułu III rozporządzenia (UE) nr
DP/2012, oraz utrzymanie obszarów wiejskich, o którym mowa w art. 4 ust. 1
lit. c) rozporządzenia (UE) nr DP/2012;
c) wymogi lub działania związane z przeciwdziałaniem zmianie klimatu i
przystosowywaniem się do niej, różnorodnością biologiczną, ochroną wód i
gleb, zgłaszaniem chorób zwierząt i roślin oraz innowacjami, zgodnie z
załącznikiem I do rozporządzenia (UE) nr HR/2012;
d) zrównoważony rozwój działalności gospodarczej małych gospodarstw
zgodnie z definicją ustaloną przez państwa członkowskie, a przynajmniej
gospodarstw objętych systemem dla drobnych producentów rolnych, o
którym mowa w tytule V rozporządzenia (UE) nr DP/2012; lub
e) w stosownych przypadkach – normy bezpieczeństwa pracy oparte na
prawodawstwie Unii.
Doradztwo może obejmować także inne kwestie związane z efektywnością
gospodarczą, rolną i środowiskową gospodarstwa rolnego.
5. Doradztwo dla posiadaczy lasów obejmuje co najmniej odpowiednie zobowiązania
na mocy dyrektyw 92/43/EWG, 2009/147/WE i 2000/60/WE. Może obejmować
również kwestie związane z efektywnością gospodarczą i środowiskową
gospodarstwa leśnego.
6. Doradztwo dla MŚP może obejmować kwestie związane z efektywnością
gospodarczą i środowiskową przedsiębiorstwa.
7. W uzasadnionych i stosownych przypadkach usługi doradcze mogą być częściowo
świadczone grupowo, biorąc pod uwagę sytuację poszczególnych użytkowników
korzystających z usług doradczych.
8. Wsparcie na mocy ust. 1 lit. a) i c) ogranicza się do wysokości maksymalnych kwot
określonych w załączniku I. Wsparcie na mocy ust. 1 lit. b) ma charakter
degresywny przez okres maksymalnie pięciu lat od momentu ustanowienia.
PL 47 PL
9. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 90
dotyczących dalszej specyfikacji minimalnych kwalifikacji organów lub
podmiotów świadczących usługi doradcze.
Na podstawie:
Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich).
1) cel rentownej produkcji żywności;
2) zrównoważonego gospodarowania zasobami naturalnymi i działań na rzecz klimatu;
3) zrównoważonego rozwoju terytorialnego.
Silne rolnictwo ma kluczowe znaczenie dla europejskiego przemysłu spożywczego i światowego bezpieczeństwa żywnościowego.
WPR ma być oparta na dwóch filarach:
1) Filar I obejmuje płatności bezpośrednie i środki organizacji rynków, które zapewniają
podstawowe wsparcie rocznych dochodów unijnych rolników, a także pomoc w przypadku szczególnych zakłóceń na rynku,
2) Filar II dotyczy zaś rozwoju obszarów wiejskich. W ramach II filaru państwa członkowskie sporządzają i współfinansują programy wieloletnie.
Przyszła WPR nie będzie zatem polityką, która służy jedynie potrzebom niewielkiej, choć
bardzo ważnej części unijnej gospodarki, ale polityką o strategicznym znaczeniu dla
bezpieczeństwa żywnościowego, środowiska naturalnego i równowagi terytorialnej.
Priorytety (6) rozwoju obszarów wiejskich w ramach WPR:
– ułatwianie transferu wiedzy i innowacji w rolnictwie i leśnictwie oraz na obszarach
wiejskich;
– poprawa konkurencyjności wszystkich rodzajów gospodarki rolnej i zwiększenie rentowności gospodarstw rolnych;
– poprawa organizacji łańcucha żywnościowego i promowanie zarządzania ryzykiem w rolnictwie;
– odtwarzanie, chronienie i wzmacnianie ekosystemów zależnych od rolnictwa i leśnictwa;
– wspieranie efektywnego gospodarowania zasobami i przechodzenia na gospodarkę niskoemisyjną i odporną na zmianę klimatu w sektorach rolnym, spożywczym i leśnym;
– zwiększanie włączenia społecznego, ograniczenie ubóstwa i promowanie rozwoju gospodarczego na obszarach wiejskich.
Aby zagwarantować, że podmioty świadczące usługi w zakresie transferu wiedzy są w
stanie świadczyć usługi o takiej jakości i takim charakterze, jakie są zgodne z celami
polityki rozwoju obszarów wiejskich, oraz aby zapewnić lepsze dysponowanie
środkami finansowymi i wyraźne rozgraniczenie programów wymiany w
gospodarstwach rolnych i wizyt w gospodarstwach od podobnych działań w ramach innych programów unijnych, należy powierzyć Komisji uprawnienia do przyjmowania
aktów zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do minimalnych kwalifikacji
podmiotów zajmujących się transferem wiedzy, kosztów kwalifikowalnych oraz czasu
trwania i kwestii ujętych w programach wymiany w gospodarstwach rolnych i wizyt w
gospodarstwach.
Usługi doradcze dla gospodarstw rolnych umożliwiają rolnikom, posiadaczom lasów i
MŚP na obszarach wiejskich bardziej zrównoważone zarządzanie i poprawę ogólnej
efektywności ich gospodarstw lub przedsiębiorstw. Z tego względu należy zachęcać
zarówno do tworzenia takich usług, jak i do korzystania z nich przez rolników,
posiadaczy lasów i MŚP. W celu poprawy jakości i skuteczności oferowanego
doradztwa należy określić wymogi dotyczące minimalnych kwalifikacji i regularnego
szkolenia doradców. Usługi doradcze dla gospodarstw rolnych, określone w
rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr HR/2012 z dnia […]14,
powinny wspierać rolników w ocenie efektywności ich gospodarstw rolnych i
określaniu koniecznych ulepszeń w odniesieniu do podstawowych wymogów w
zakresie zarządzania, zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska,
praktyk rolniczych korzystnych dla klimatu i środowiska, o których mowa w
rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr DP/2012 z dnia […]15,
wymogów lub działań związanych z przeciwdziałaniem zmianie klimatu i
przystosowaniem się do niej, różnorodnością biologiczną, ochroną wód, zgłaszaniem
chorób zwierząt oraz innowacją, przynajmniej w zakresie określonym w załączniku I
do rozporządzenia (UE) nr HR/2012. W stosownych przypadkach doradztwo powinno
obejmować również normy bezpieczeństwa pracy. Doradztwo może także obejmować
kwestie związane z efektywnością ekonomiczną, rolną i środowiskową gospodarstwa
lub przedsiębiorstwa. Usługi z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym i zastępstw
powinny pomóc rolnikom w usprawnieniu i ułatwieniu zarządzania gospodarstwem.
Aby zagwarantować, że podmioty i organy oferujące usługi doradcze są w stanie
zapewniać doradztwo o takiej jakości i takim charakterze, jakie są zgodne z celami
polityki rozwoju obszarów wiejskich, należy powierzyć Komisji uprawnienia do
przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do dalszego określenia
minimalnych kwalifikacji organów i podmiotów świadczących usługi doradcze.
W celu przyczynienia się do osiągania celów EPI na rzecz wydajnego i
zrównoważonego rolnictwa należy utworzyć Sieć EPI umożliwiającą nawiązywanie
kontaktów między grupami operacyjnymi, służbami doradczymi i badaczami
zajmującymi się wdrażaniem działań ukierunkowanych na innowacje w rolnictwie.
Należy sfinansować takie działania w ramach pomocy technicznej na poziomie Unii.
Ułatwianie transferu wiedzy i innowacji w rolnictwie, leśnictwie i na obszarach
wiejskich, ze szczególnym naciskiem na następujące obszary:
a) zwiększanie innowacyjności i bazy wiedzy na obszarach wiejskich;
b) wzmacnianie powiązań między rolnictwem i leśnictwem a badaniami i
innowacją;
c) promowanie uczenia się przez całe życie oraz szkolenia zawodowego w
sektorach rolnym i leśnym.
Usługi doradcze, usługi z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym i zastępstw
1. Wsparcia w ramach tego środka udziela się w celu:
a) udzielania pomocy rolnikom, posiadaczom lasów i MŚP na obszarach
wiejskich w korzystaniu z usług doradczych w celu poprawienia
efektywności gospodarczej i środowiskowej ich gospodarstw, przedsiębiorstw
lub inwestycji, a także zwiększenia przyjazności tych gospodarstw,
przedsiębiorstw lub inwestycji dla klimatu oraz ich odporności na zmianę
klimatu;
b) promowania tworzenia usług z zakresu zarządzania gospodarstwem rolnym
oraz usług pomocy i doradztwa w zakresie prowadzenia gospodarstwa
rolnego, jak również usług doradczych w zakresie leśnictwa, w tym systemu
doradztwa rolniczego, o którym mowa w art. 12-14 rozporządzenia (UE) nr
HR/2012;
c) wsparcia szkolenia doradców.
2. Beneficjentem wsparcia, o którym mowa w ust. 1 lit. a) i c), jest dostawca usług
doradczych lub szkolenia. Wsparcia przewidzianego w ust. 1 lit. b) udziela się
organowi lub podmiotowi wybranemu w celu świadczenia usług z zakresu
zarządzania gospodarstwem rolnym, pomocy i doradztwa w tym zakresie lub usług
doradczych w zakresie leśnictwa.
3. Organy lub podmioty wybrane do świadczenia usług doradczych posiadają
odpowiednie zasoby w postaci regularnie szkolonego i wykwalifikowanego
personelu oraz doświadczenie w zakresie doradztwa i cechuje je wiarygodność w
odniesieniu do dziedzin, których dotyczą świadczone przez nich usługi doradcze.
Beneficjenci wybierani są w drodze zaproszenia do składania wniosków. Procedura
wyboru jest obiektywna i otwarta zarówno dla podmiotów publicznych, jak i
prywatnych.
Podczas świadczenia usług doradczych dostawca przestrzega obowiązków
poszanowania poufności, o których mowa w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr
HR/2012.
4. Doradztwo dla rolników jest powiązane z co najmniej jednym priorytetem Unii w
zakresie rozwoju obszarów wiejskich i obejmuje co najmniej jeden z następujących
elementów:
a) co najmniej jeden podstawowy wymóg w zakresie zarządzania lub co
najmniej jedną normę dotyczącą zasad dobrej kultury rolnej zgodnej z
ochroną środowiska, określone w rozdziale I tytułu VI rozporządzenia (UE)
nr HR/2012;
b) w stosownych przypadkach – praktyki rolnicze korzystne dla klimatu i
środowiska, o których mowa w rozdziale 2 tytułu III rozporządzenia (UE) nr
DP/2012, oraz utrzymanie obszarów wiejskich, o którym mowa w art. 4 ust. 1
lit. c) rozporządzenia (UE) nr DP/2012;
c) wymogi lub działania związane z przeciwdziałaniem zmianie klimatu i
przystosowywaniem się do niej, różnorodnością biologiczną, ochroną wód i
gleb, zgłaszaniem chorób zwierząt i roślin oraz innowacjami, zgodnie z
załącznikiem I do rozporządzenia (UE) nr HR/2012;
d) zrównoważony rozwój działalności gospodarczej małych gospodarstw
zgodnie z definicją ustaloną przez państwa członkowskie, a przynajmniej
gospodarstw objętych systemem dla drobnych producentów rolnych, o
którym mowa w tytule V rozporządzenia (UE) nr DP/2012; lub
e) w stosownych przypadkach – normy bezpieczeństwa pracy oparte na
prawodawstwie Unii.
Doradztwo może obejmować także inne kwestie związane z efektywnością
gospodarczą, rolną i środowiskową gospodarstwa rolnego.
5. Doradztwo dla posiadaczy lasów obejmuje co najmniej odpowiednie zobowiązania
na mocy dyrektyw 92/43/EWG, 2009/147/WE i 2000/60/WE. Może obejmować
również kwestie związane z efektywnością gospodarczą i środowiskową
gospodarstwa leśnego.
6. Doradztwo dla MŚP może obejmować kwestie związane z efektywnością
gospodarczą i środowiskową przedsiębiorstwa.
7. W uzasadnionych i stosownych przypadkach usługi doradcze mogą być częściowo
świadczone grupowo, biorąc pod uwagę sytuację poszczególnych użytkowników
korzystających z usług doradczych.
8. Wsparcie na mocy ust. 1 lit. a) i c) ogranicza się do wysokości maksymalnych kwot
określonych w załączniku I. Wsparcie na mocy ust. 1 lit. b) ma charakter
degresywny przez okres maksymalnie pięciu lat od momentu ustanowienia.
PL 47 PL
9. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 90
dotyczących dalszej specyfikacji minimalnych kwalifikacji organów lub
podmiotów świadczących usługi doradcze.
Na podstawie:
Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) (rozporządzenie o rozwoju obszarów wiejskich).
Dopłaty bezpośrednie 2014 - 2020
Dzięki kolejnym reformom WPR rolnictwo stało się bardziej zorientowane na rynek, przy jednoczesnym zachowaniu wsparcia dochodów producentów, poprawiła się spójność wymogów w zakresie ochrony środowiska i zwiększyło poparcie dla polityki rozwoju obszarów wiejskich jako zintegrowanej metody rozwoju obszarów wiejskich w całej UE.
Przewiduje się, że nasilą się negatywne skutki dla dochodów z działalności rolniczej, gdyż
rolnicy stoją w obliczu większej liczby zagrożeń, spadku wydajności i obniżenia marż ze względu na rosnące ceny środków produkcji. Istnieje zatem potrzeba utrzymania wsparcia dochodów i zwiększenia skuteczności instrumentów służących do zwalczania zagrożeń i reagowania w sytuacjach kryzysowych. Silne rolnictwo ma kluczowe znaczenie dla europejskiego przemysłu spożywczego i światowego bezpieczeństwa żywnościowego.
Konieczne będzie udzielanie pomocy rolnikom i leśnikom, na których w głównej mierze spoczywa odpowiedzialność za gospodarowanie gruntami, z przeznaczeniem na przyjmowanie i utrzymywanie przez nich systemów i praktyk rolnych szczególnie sprzyjających realizacji celów w zakresie ochrony środowiska i klimatu, ponieważ ceny rynkowe nie obejmują zapewniania tych dóbr publicznych.
Po raz pierwszy wprowadza ona do pierwszego filaru WPR silny element ekologizacji, dzięki
czemu wszyscy rolnicy w UE, którzy otrzymują wsparcie, będą musieli spełniać dodatkowe
warunki poza wymogami zasady wzajemnej zgodności, a w ramach normalnej działalności
będą zapewniać korzyści dla klimatu i środowiska.Trzydzieści procent płatności
bezpośrednich będzie od teraz związanych z ekologizacją.
Od 2014 r. wspólny w całej UE system płatności bezpośrednich zastąpi system płatności
jednolitych oraz system jednolitej płatności obszarowej. System będzie działał na podstawie
uprawnień do płatności przyznawanych na szczeblu krajowym lub regionalnym wszystkim
rolnikom zgodnie z kwalifikującymi się hektarami w pierwszym roku składania wniosków. W
ten sposób model regionalny, który obecnie jest dobrowolny, zostanie upowszechniony, co
również pozwoli objąć systemem wszystkie grunty rolne.
Zdefiniowanie rolnika czynnego zawodowo dodatkowo zwiększa ukierunkowanie na rolników faktycznie prowadzących działalność rolniczą, a zarazem uzasadnia konieczność przyznawania wsparcia. Ponadto przewidziano stopniowe zmniejszanie i ograniczenie wsparcia dla dużych beneficjentów, z odpowiednim uwzględnieniem zatrudnienia.
Ma zostać ustanowiony uproszczony system dla drobnych producentów rolnych (do 10 % rocznego pułapu krajowego), którzy mogą w jego ramach otrzymywać płatność ryczałtową zastępującą wszystkie płatności bezpośrednie; system zapewni uproszczenie administracyjne oraz złagodzenie obowiązków dla drobnych producentów rolnych, związanych z ekologizacją, zasadą wzajemnej zgodności i kontrolami.
Pod względem uproszczenia nowy system płatności bezpośrednich będzie opierał się na
jednym rodzaju uprawnień do płatności.
Na podstawie:
Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady przekazywania rolnikom płatności bezpośrednich wynikających z systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej (rozporządzenie o płatnościach bezpośrednich).
Przewiduje się, że nasilą się negatywne skutki dla dochodów z działalności rolniczej, gdyż
rolnicy stoją w obliczu większej liczby zagrożeń, spadku wydajności i obniżenia marż ze względu na rosnące ceny środków produkcji. Istnieje zatem potrzeba utrzymania wsparcia dochodów i zwiększenia skuteczności instrumentów służących do zwalczania zagrożeń i reagowania w sytuacjach kryzysowych. Silne rolnictwo ma kluczowe znaczenie dla europejskiego przemysłu spożywczego i światowego bezpieczeństwa żywnościowego.
Konieczne będzie udzielanie pomocy rolnikom i leśnikom, na których w głównej mierze spoczywa odpowiedzialność za gospodarowanie gruntami, z przeznaczeniem na przyjmowanie i utrzymywanie przez nich systemów i praktyk rolnych szczególnie sprzyjających realizacji celów w zakresie ochrony środowiska i klimatu, ponieważ ceny rynkowe nie obejmują zapewniania tych dóbr publicznych.
Po raz pierwszy wprowadza ona do pierwszego filaru WPR silny element ekologizacji, dzięki
czemu wszyscy rolnicy w UE, którzy otrzymują wsparcie, będą musieli spełniać dodatkowe
warunki poza wymogami zasady wzajemnej zgodności, a w ramach normalnej działalności
będą zapewniać korzyści dla klimatu i środowiska.Trzydzieści procent płatności
bezpośrednich będzie od teraz związanych z ekologizacją.
Od 2014 r. wspólny w całej UE system płatności bezpośrednich zastąpi system płatności
jednolitych oraz system jednolitej płatności obszarowej. System będzie działał na podstawie
uprawnień do płatności przyznawanych na szczeblu krajowym lub regionalnym wszystkim
rolnikom zgodnie z kwalifikującymi się hektarami w pierwszym roku składania wniosków. W
ten sposób model regionalny, który obecnie jest dobrowolny, zostanie upowszechniony, co
również pozwoli objąć systemem wszystkie grunty rolne.
Zdefiniowanie rolnika czynnego zawodowo dodatkowo zwiększa ukierunkowanie na rolników faktycznie prowadzących działalność rolniczą, a zarazem uzasadnia konieczność przyznawania wsparcia. Ponadto przewidziano stopniowe zmniejszanie i ograniczenie wsparcia dla dużych beneficjentów, z odpowiednim uwzględnieniem zatrudnienia.
Ma zostać ustanowiony uproszczony system dla drobnych producentów rolnych (do 10 % rocznego pułapu krajowego), którzy mogą w jego ramach otrzymywać płatność ryczałtową zastępującą wszystkie płatności bezpośrednie; system zapewni uproszczenie administracyjne oraz złagodzenie obowiązków dla drobnych producentów rolnych, związanych z ekologizacją, zasadą wzajemnej zgodności i kontrolami.
Pod względem uproszczenia nowy system płatności bezpośrednich będzie opierał się na
jednym rodzaju uprawnień do płatności.
Na podstawie:
Wniosek dotyczący rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego zasady przekazywania rolnikom płatności bezpośrednich wynikających z systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej (rozporządzenie o płatnościach bezpośrednich).
niedziela, 6 listopada 2011
Zend framework
Właśnie dziś zainstalowałem XAMPP 1.7.4 oraz Zend Framework 1.11.11. Zamierzam się przyjrzeć temu frameworkowi pod kątem budowy aplikacji bazodanowej dla rolnictwa.
Dziś piękna słoneczna pogoda, ok 13-15 C.
Most w Przygłowie na ukończeniu. Tak wielki, że chyba będą musieli przekierować pod niego Wisłę zamiast Luciąży. Ale nasz kraj jest bogaty, więc niech i most będzie imponujący. Przyszli emeryci i nasze dzieci go spłacą. Projektantów mamy pożal się Boże. Chyba wcale nie widzą terenu, tylko projektują za biurka i to z odległych miast.
Dziś piękna słoneczna pogoda, ok 13-15 C.
Most w Przygłowie na ukończeniu. Tak wielki, że chyba będą musieli przekierować pod niego Wisłę zamiast Luciąży. Ale nasz kraj jest bogaty, więc niech i most będzie imponujący. Przyszli emeryci i nasze dzieci go spłacą. Projektantów mamy pożal się Boże. Chyba wcale nie widzą terenu, tylko projektują za biurka i to z odległych miast.
piątek, 21 października 2011
Rolnik może sprzedać własne wino
Ustawa winiarska otwiera nowe możliwości dla polskich sadowników. Będą oni mogli pochwalić się, wyprodukowanym we własnym gospodarstwie, dobrym winem owocowym z jabłek, porzeczek , truskawek czy aronii.
Nowa ustawa winiarska pozwala już rolnikowi na zbywanie własnych win bez konieczności rejestracji działalności gospodarczej.
Rolnik wytwarzający wino może być nadal zarejestrowany w KRUS oraz nie musi rejestrować się w centralnej ewidencji informacji o działalności gospodarczej (CEIDG), o ile nie wytwarza więcej niż 100 tys. litrów wina (100 hektolitrów) z winogron z własnej uprawy.
Rolnik musi dokonać jednak wpisu do ewidencji producentów i przedsiębiorców wyrabiających wino z winogron pozyskiwanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Rejestr prowadzi Agencja Rynku Rolnego.
Producent musi mieć tytuł prawny (własność, dzierżawa) do winnicy i obiektów budowlanych w których jest prowadzony wyrób wina.
Podstawowe obowiązki dla producentów win zostały określone w ustawie o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (DzU z 2011 r. nr 120, poz. 690).
Ustawa reguluje:
• zasady wyrobu fermentowanych napojów winiarskich oraz obrotu wyrobami
winiarskimi;
• zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu
wyrobów winiarskich;
• organizację rynku wina;
• zasady i tryb rejestracji nazw pochodzenia oraz oznaczeń geograficznych
wyrobów winiarskich pozyskanych z winogron pochodzących z upraw winorośli
położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przepisy ustawy o wyrobach winiarskich obejmują obok produkcji wina z winogron , także inne napoje alkoholowe, jak: wina owocowe, cydr i perry oraz popularne już u nas miody pitne.
Wyroby te można produkować jedynie z surowców uzyskanych z własnego gospodarstwa, a ponadto trzeba uzyskać wpis do rejestru przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, prowadzonego przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. W tym wypadku, tym samym, trzeba być przedsiębiorcą działającym na podstawie wpisu do CEIDG lub KRS.
Mali producenci wymienionych wyżej napojów alkoholowych, produkujących je z prowadzonych przez siebie upraw i hodowli, o ile wytwarzają do 10 tys. litrów win owocowych, cydru lub perry albo miodu pitnego uzyskanego z nie więcej niż 500 litrów miodu pochodzącego z własnej pasieki objęci są łagodniejszymi przepisami przewidzianymi dla małych producentów.
Taki producent musi mieć tytuł prawny do co najmniej 1 ha gruntów rolnych obsadzonych drzewami lub krzewami owocowymi, a producenci miodów pitnych, powinni prowadzić pasiekę spełniającą wymagania określone dla producentów miodu w ramach działów specjalnych produkcji rolnej (zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Mały przedsiębiorca zobowiązany jest jednak do:
• Opracowania i wdrożenia systemu kontroli wewnętrznej wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich,
• Zabezpieczenia i usuwania odpadów poprodukcyjnych,
• Wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za kontrolę jakości,
• Posiadania tytułu prawnego obiektów budowlanych w których jest prowadzony wyrób i rozlew,
• Uzyskaniu dokumentu poświadczającego o niekaralności.
Znacznie więcej obowiązków ma producent, który kupuje owoce od innych producentów i z nich produkuje trunek.
Produkcja większej ilości wyrobów winiarskich z własnych lub kupowanych surowców oprócz założenia działalności gospodarczej wymaga spełnienia więcej formalności. Właściciel takiej wytwórni musi ponadto dysponować:
• Zbiornikami do magazynowania i przechowywania wyrobów winiarskich,
• Urządzeniami filtracyjnymi,
• Urządzeniami do przygotowania opakowań jednostkowych, zwłaszcza mycia i odkażania,
• Urządzenia do napełniania opakowań,
• Urządzenia laboratoryjne umożliwiające badanie jakości wyrobów winiarskich.
Ponadto obiekty produkcyjne i urządzenia powinny spełniać wymagania przepisów przeciwpożarowych, sanitarnych i o ochronie środowiska. Wymagany jest też tytuł prawny do obiektów budowlanych, a przedsiębiorca nie może być karany za przestępstwo przeciwko mieniu lub wiarygodności dokumentów oraz nie może zalegać z należnościami wobec ZUS, KRUS, Skarbu Państwa.
Ustawa winiarska określiła zasady klasyfikacji wyrobów winiarskich. Wśród fermentowanych napojów winiarskich znalazło się 18 definicji trunków, i są to:
miody pitne, wina owocowe, wina owocowe niskoalkoholowe, wina z soku winogronowego, nalewki na winach, napoje winne owocowe lub miodowe, cydr i perry.
Te ostatnie trunki , popularne w wielu krajach Unii Europejskiej i walczące o popularność z piwem, ze względu na złe przepisy u nas nie mogły być produkowane.
Poszczególne trunki scharakteryzowane są pod względem zawartości alkoholu, sposobu otrzymywania oraz składu surowcowego.
Reasumując nowa przepisy o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina:
• po pierwsze – umożliwiają producentom wyrabiającym wino z własnych winogron sprzedaż detaliczną własnego wina w miejscu produkcji, bez konieczności posiadania “sklepu”, a więc lokalu spełniającego określone wymogi i zatwierdzonego przez Sanepid
• po drugie – umożliwiają rolnikom produkcję wina winogronowego z własnego surowca w ilości do 100 hektolitrów rocznie na zasadach działalności rolniczej, bez konieczności rejestrowania działalności gospodarczej i w konsekwencji zmiany ubezpieczenia w KRUS na ZUS.
• i po trzecie –„mali producenci”, którzy wytwarzają do 10 tys. litrów win owocowych, cydru lub perry albo miodu pitnego uzyskanego z nie więcej niż 500 litrów miodu pochodzącego z własnej pasieki objęci są łagodniejszymi przepisami.
Przepisy te mają zachęcić rolników i innych właścicieli niewielkich winnic do podjęcia komercyjnej produkcji i sprzedaży wina we własnych gospodarstwach. Miejmy nadzieję, że teraz szersze grono naszych winiarzy podejmie taką produkcję i rozwinie działalność agroturystyczną.
Nowa ustawa winiarska pozwala już rolnikowi na zbywanie własnych win bez konieczności rejestracji działalności gospodarczej.
Rolnik wytwarzający wino może być nadal zarejestrowany w KRUS oraz nie musi rejestrować się w centralnej ewidencji informacji o działalności gospodarczej (CEIDG), o ile nie wytwarza więcej niż 100 tys. litrów wina (100 hektolitrów) z winogron z własnej uprawy.
Rolnik musi dokonać jednak wpisu do ewidencji producentów i przedsiębiorców wyrabiających wino z winogron pozyskiwanych z upraw winorośli położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Rejestr prowadzi Agencja Rynku Rolnego.
Producent musi mieć tytuł prawny (własność, dzierżawa) do winnicy i obiektów budowlanych w których jest prowadzony wyrób wina.
Podstawowe obowiązki dla producentów win zostały określone w ustawie o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina (DzU z 2011 r. nr 120, poz. 690).
Ustawa reguluje:
• zasady wyrobu fermentowanych napojów winiarskich oraz obrotu wyrobami
winiarskimi;
• zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wyrobu i rozlewu
wyrobów winiarskich;
• organizację rynku wina;
• zasady i tryb rejestracji nazw pochodzenia oraz oznaczeń geograficznych
wyrobów winiarskich pozyskanych z winogron pochodzących z upraw winorośli
położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Przepisy ustawy o wyrobach winiarskich obejmują obok produkcji wina z winogron , także inne napoje alkoholowe, jak: wina owocowe, cydr i perry oraz popularne już u nas miody pitne.
Wyroby te można produkować jedynie z surowców uzyskanych z własnego gospodarstwa, a ponadto trzeba uzyskać wpis do rejestru przedsiębiorców wykonujących działalność w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich, prowadzonego przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. W tym wypadku, tym samym, trzeba być przedsiębiorcą działającym na podstawie wpisu do CEIDG lub KRS.
Mali producenci wymienionych wyżej napojów alkoholowych, produkujących je z prowadzonych przez siebie upraw i hodowli, o ile wytwarzają do 10 tys. litrów win owocowych, cydru lub perry albo miodu pitnego uzyskanego z nie więcej niż 500 litrów miodu pochodzącego z własnej pasieki objęci są łagodniejszymi przepisami przewidzianymi dla małych producentów.
Taki producent musi mieć tytuł prawny do co najmniej 1 ha gruntów rolnych obsadzonych drzewami lub krzewami owocowymi, a producenci miodów pitnych, powinni prowadzić pasiekę spełniającą wymagania określone dla producentów miodu w ramach działów specjalnych produkcji rolnej (zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
Mały przedsiębiorca zobowiązany jest jednak do:
• Opracowania i wdrożenia systemu kontroli wewnętrznej wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich,
• Zabezpieczenia i usuwania odpadów poprodukcyjnych,
• Wyznaczenia osoby odpowiedzialnej za kontrolę jakości,
• Posiadania tytułu prawnego obiektów budowlanych w których jest prowadzony wyrób i rozlew,
• Uzyskaniu dokumentu poświadczającego o niekaralności.
Znacznie więcej obowiązków ma producent, który kupuje owoce od innych producentów i z nich produkuje trunek.
Produkcja większej ilości wyrobów winiarskich z własnych lub kupowanych surowców oprócz założenia działalności gospodarczej wymaga spełnienia więcej formalności. Właściciel takiej wytwórni musi ponadto dysponować:
• Zbiornikami do magazynowania i przechowywania wyrobów winiarskich,
• Urządzeniami filtracyjnymi,
• Urządzeniami do przygotowania opakowań jednostkowych, zwłaszcza mycia i odkażania,
• Urządzenia do napełniania opakowań,
• Urządzenia laboratoryjne umożliwiające badanie jakości wyrobów winiarskich.
Ponadto obiekty produkcyjne i urządzenia powinny spełniać wymagania przepisów przeciwpożarowych, sanitarnych i o ochronie środowiska. Wymagany jest też tytuł prawny do obiektów budowlanych, a przedsiębiorca nie może być karany za przestępstwo przeciwko mieniu lub wiarygodności dokumentów oraz nie może zalegać z należnościami wobec ZUS, KRUS, Skarbu Państwa.
Ustawa winiarska określiła zasady klasyfikacji wyrobów winiarskich. Wśród fermentowanych napojów winiarskich znalazło się 18 definicji trunków, i są to:
miody pitne, wina owocowe, wina owocowe niskoalkoholowe, wina z soku winogronowego, nalewki na winach, napoje winne owocowe lub miodowe, cydr i perry.
Te ostatnie trunki , popularne w wielu krajach Unii Europejskiej i walczące o popularność z piwem, ze względu na złe przepisy u nas nie mogły być produkowane.
Poszczególne trunki scharakteryzowane są pod względem zawartości alkoholu, sposobu otrzymywania oraz składu surowcowego.
Reasumując nowa przepisy o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina:
• po pierwsze – umożliwiają producentom wyrabiającym wino z własnych winogron sprzedaż detaliczną własnego wina w miejscu produkcji, bez konieczności posiadania “sklepu”, a więc lokalu spełniającego określone wymogi i zatwierdzonego przez Sanepid
• po drugie – umożliwiają rolnikom produkcję wina winogronowego z własnego surowca w ilości do 100 hektolitrów rocznie na zasadach działalności rolniczej, bez konieczności rejestrowania działalności gospodarczej i w konsekwencji zmiany ubezpieczenia w KRUS na ZUS.
• i po trzecie –„mali producenci”, którzy wytwarzają do 10 tys. litrów win owocowych, cydru lub perry albo miodu pitnego uzyskanego z nie więcej niż 500 litrów miodu pochodzącego z własnej pasieki objęci są łagodniejszymi przepisami.
Przepisy te mają zachęcić rolników i innych właścicieli niewielkich winnic do podjęcia komercyjnej produkcji i sprzedaży wina we własnych gospodarstwach. Miejmy nadzieję, że teraz szersze grono naszych winiarzy podejmie taką produkcję i rozwinie działalność agroturystyczną.
Subskrybuj:
Posty (Atom)